Parafia pw. św. Stanisława Kostki została erygowana w Pittsburghu w 1873 r., w centralnie położonej dzielnicy Strip District nad lewym brzegiem Allegheny River. Polacy osiedlali się w Pittsburghu od lat 40. XIX w., zajmując głównie tereny położone na południowym brzegu Monongahela River. Znaleźli tu zatrudnienie jako niewykwalifikowani pracownicy fabryk, stalowni, hut szkła, kopalni węgla i rafinerii ropy naftowej. Uczęszczali do czeskiego kościoła pw. św. Wacława lub irlandzkiego św. Patryka, lub niemieckiego św. Michała, gdzie przez krótki czas posługiwał kapłan pochodzący z Polski. Pierwsza msza dla Polaków z kazaniem w języku polskim została odprawiona w 1848 r. w kościele św. Michała przez Stanisława Parzyka OSB.
Wysiłki w celu zorganizowania parafii dla stale powiększającej się polskiej społeczności podjęto w 1872 r. Powstało wówczas Stowarzyszenie św. Stanisława Kostki, z którego inicjatywy ks. Antoni Klawiter odwiedził Pittsburgh, aby zorganizować wielkanocną spowiedź. Zbieranie wymaganych do powołania parafii funduszy trwało do 1875 r., wówczas biskup wyznaczył go do zrealizowania tego przedsięwzięcia. Zakupiono budynek prezbiteriańskiego kościoła przy Penn Ave., pomiędzy ulicami 15th a 16th, na patrona wybierając św. Stanisława Kostkę. Była to pierwsza polska parafia w mieście i diecezji Pittsburgh.
Przez pierwsze kilkanaście lat istnienia parafia obejmowała wszystkich Polaków zamieszkujących Pittsburgh. Jej centrum pierwotnie stanowił budynek przy 15th St. i Penn Ave., który w 1887 r. został sprzedany katolickiej organizacji pomocowej Knights of Saint George. Siedzibę wspólnoty przeniesiono wówczas na 21st St. i Smallman St.
W 1883 r. część parafian zamieszkujących odległe części terytorium parafii odłączyła się od wspólnoty, tworząc parafię św. Wojciecha w południowej części miasta, 4,5 km na południe od kościoła św. Stanisława Kostki. W kolejnych dekadach w mieście powstały nowe polskie kościoły: pw. Niepokalanego Serca NMP (→) w 1897 r. (1,5 km na wschód), Świętej Rodziny w 1902 r., św. Jacka w 1916 r. i św. Cypriana w 1920 r. Parafia św. Stanisława Kostki była macierzystą dla wszystkich polskich wspólnot na terenie Pittsburgha. Okolice kościoła od jego tytułu nazywano Stanisławowem.
W bliskiej odległości działała parafia św. Filomeny, prowadzona przez redemptorystów dla robotników niemieckiego pochodzenia, zwana Factory Church, oraz irlandzka parafia pw. św. Patryka.
W 1993 r. parafie położone w rejonie Strip District pw. św. Stanisława Kostki, św. Patryka i św. Elżbiety zostały połączone w jedną wspólnotę na skutek reorganizacji archidiecezjalnych struktur.
W momencie utworzenia do parafii należało 200 rodzin. Pod koniec lat 70. XIX w. było ich 350, jednak nieporozumienia z kolejnymi proboszczami powodowały odpływ wiernych. Na przełomie XIX i XX w. Stanisławowo liczyło między 1000 a 2000 rodzin (5000 osób). Brakuje informacji na temat populacji parafii w kolejnych dekadach. W latach 60. liczebność rodzin wynosiła 160, co było wynikiem migracji ludności na przedmieścia zapoczątkowanej w poprzedniej dekadzie. W 1992 r. w parafii było zarejestrowanych 260 rodzin.
POLISH CATHEDRALS Tom II, strony 331-344
WYDAWNICTWO JEST DO NABYCIA WYSYŁKOWO
W KSIĘGARNI TOWARZYSTWA NAUKOWEGO KATOLICKIEGO UNIWERSYTETU LUBELSKIEGO.
LINK DO KSIĘGARNI
Wszelkie materiały zamieszczone w niniejszym Portalu chronione są przepisami ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych. Materiały te mogą być wykorzystywane wyłącznie na postawie stosownych umów licencyjnych. Jakiekolwiek ich wykorzystywanie przez użytkowników Portalu, poza przewidzianymi przez przepisy prawa wyjątkami, w szczególności dozwolonym użytkiem osobistym, bez ważnej umowy licencyjnej jest zabronione.
