Parafia pw. św. Jana Bożego była trzydziestą pierwszą wspólnotą, jaką polscy imigranci zbudowali w Chicago, i drugą w dzielnicy Back of the Yards (Town of Lake) (→ Parafia św. Józefa w Chicago).
Kiedy na początku XX w., w wyniku dużego napływu Polaków do dzielnicy Back of the Yards, kościół św. Józefa stał się zbyt mały, w 1906 r. na prośbę jej proboszcza abp James E. Quigley zdecydował o zorganizowaniu kolejnej polskiej parafii w tej dzielnicy. 21 lipca 1907 w tymczasowym kościele odprawiona została pierwsza msza przez ks. Jana Jędrzejaka, który został jej pierwszym proboszczem.
Parafia św. Jana Bożego zajmowała tereny na wschód od Ashland Ave., zaś fundamenty kościoła zlokalizowano u zbiegu ulic 51st i 52nd Throop St. Formalnie znajdowała się w granicach terytorialnej i anglojęzycznej parafii św. Róży z Limy oraz w bliskiej odległości od niemieckiej parafii św. Augustyna i francuskiej św. Jana Chrzciciela. Teren parafii od jej tytułu nazywano Janowem. Krajobraz Janowa podlegał dynamicznym zmianom, budowano nowe domy, otwierano punkty handlowe i usługowe, np. Spółka Pożyczkowo-Budowlana Króla Sobieskiego.
Na początku XX w. parafię tworzyło 300 rodzin. W ciągu dwóch lat ich liczba wzrosła i w 1910 r. wynosiła 800 rodzin i 800 osób samotnych. W 1918 r. odnotowano 2000 rodzin, zaś 1800 dzieci uczęszczało do parafialnej szkoły. W 1922 r. było 2400 rodzin. Fakt ten uczynił parafię Jana Bożego jedną z największych w archidiecezji. W latach 60. XX w. liczebność parafian zaczęła maleć ze względu na zmiany w strukturze przemysłowej okolicy, które wymusiły jej opuszczenie przez wiele rodzin do południowo-zachodniej części miasta lub na przedmieścia.
Odpływ wiernych z parafii został chwilowo zahamowany, gdy 31 maja 1984, w święto Wniebowstąpienia zaobserwowano łzy na figurze Matki Bożej Różanej – Mystical Rose (przywiezionej 2 tygodnie wcześniej, wykonanej z drzewa lipowego we Włoszech). Świadkowie tego zdarzenia, w tym proboszcz ks. Raymond Jasiński twierdzili, że łzy płynęły bez przerwy z obu oczu rzeźby przez 3 kolejne dni. Wywołało to poruszenie wśród wiernych, sceptyków i turystów, którzy w liczbie ok. 6000 dziennie odwiedzali kościół. Proboszcz wstrzymał się od mówienia o cudzie do czasu przeprowadzenia kościelnego śledztwa, które po roku badań jednak nie dało jednoznacznych odpowiedzi. Sugerowano, iż łzy są wynikiem naturalnych procesów zachodzących w drewnie. 26 lipca 1984 nieznany mężczyzna oddał 3 strzały wewnątrz świątyni, jedna z kul utkwiła w rzeźbie. Po zamknięciu parafii figurę Matki Bożej przewieziono na Florydę, gdzie zamieszkał emerytowany ks. Jasiński. Stephen Roszell nakręcił film dokumentalny o domniemanym cudzie w 1992 r. Ostatnia msza w kościele św. Jana Bożego odprawiona została 13 września 1992 przez bpa Alfreda Abramowicza. Zamknięcie kościoła było częścią reformy archidiecezji, w wyniku której 51 kościołów i parafialnych szkół zlikwidowano.
POLISH CATHEDRALS Tom I, strony 327-340
WYDAWNICTWO JEST DO NABYCIA WYSYŁKOWO
W KSIĘGARNI TOWARZYSTWA NAUKOWEGO KATOLICKIEGO UNIWERSYTETU LUBELSKIEGO.
LINK DO KSIĘGARNI
Wszelkie materiały zamieszczone w niniejszym Portalu chronione są przepisami ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych. Materiały te mogą być wykorzystywane wyłącznie na postawie stosownych umów licencyjnych. Jakiekolwiek ich wykorzystywanie przez użytkowników Portalu, poza przewidzianymi przez przepisy prawa wyjątkami, w szczególności dozwolonym użytkiem osobistym, bez ważnej umowy licencyjnej jest zabronione.
