Parafia pw. św. Jadwigi, druga polska parafia w Milwaukee, powstała w południowej części miasta, we wschodniej dzielnicy Lower East Side. W połowie XIX w. był to teren bagnisty i niezurbanizowany, zasiedlony w tym czasie głównie przez Kaszubów, którzy uczęszczali do pobliskich kościołów innych narodowości: niemieckiego Najświętszej Marii Panny czy czeskiego św. Jana Nepomucena, gdyż jedyny polski kościół w mieście, pw. św. Stanisława (→), znajdował się w odległym miejscu. W dużej mierze polscy mieszkańcy byli przedstawicielami klasy pracującej w fabrykach. Teren ten nazywali „Kępa”, ponieważ niegdyś znajdował się tam obóz wojskowy (camp). Z czasem główną ulicą polskiej dzielnicy stała się Brady St., przy której zlokalizowano sklepy i inne lokale usługowe.
Na przestrzeni lat społeczność polska w Milwaukee zwiększała swoją liczebność, a jedyny polski kościół okazał się zbyt mały. W 1871 r. parafianie zdecydowali o zbudowaniu obszerniejszej świątyni dla Polaków zamieszkujących południowe tereny Milwaukee, zaś dla osób zasiedlających część północną postanowiono erygować nową parafię, gdyż droga do kościoła była trudna do przebycia – w większości pokonywano ją na piechotę.
Zebranie przyszłych parafian odbyło się na placu pod gołym niebem, na rogu ulic Franklin i Brady, w tym też miejscu zakupiono dwie działki pod budowę kościoła, zaś trzecią parafia otrzymała w darze. Spotkaniu przewodniczył August Rudziński. Pierwszym proboszczem i organizatorem parafii został ks. Piotr Kończa, który odprawił pierwszą mszę w kościele św. Jadwigi 17 października 1871.
Zabudowania parafii zlokalizowano 6 km na północny wschód od kościoła pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika. W 1893 r. z północno-zachodniego obszaru parafii wydzielono wspólnotę św. Kazimierza. 1 lipca 2000 parafia św. Jadwigi została połączona z parafią Świętego Różańca (Holy Rosary) i św. Rity, tworząc parafię pw. Trzech Świętych Kobiet (The Three Holy Women Parish). Okolice kościoła od jego tytułu nazywano Jadwigowem.
Po utworzeniu parafii w 1871 r. liczyła ona 40 rodzin, w ciągu pierwszych pięciu lat funkcjonowania ich liczba wzrosła do co najmniej 150. W 1885 r. populację tworzyło 600 rodzin, a w kolejnej dekadzie – 570 (4200 parafian). Spadek był spowodowany podziałem i utworzeniem parafii św. Kazimierza (→). W 1905 r. Jadwigowo liczyło 800 rodzin.
W latach 30. do grona wspólnoty włączono rodziny zamieszkujące teren parafii, jednak niepolskiego pochodzenia, wzrosła też liczba osób niemówiących po polsku, co wzmacniały jeszcze wewnętrzne migracje po II wojnie światowej. W latach 60. rozpoczął się napływ ludności latynoamerykańskiej, pochodzenia irlandzkiego, włoskiego i hinduskiego. W 1962 r. po raz ostatni wygłoszone zostało kazanie w języku polskim. Początkowo polska dzielnica stała się wielokulturowa. Brakuje danych na temat liczebności parafian w kolejnych dekadach.
POLISH CATHEDRALS Tom I, strony 29-42
WYDAWNICTWO JEST DO NABYCIA WYSYŁKOWO
W KSIĘGARNI TOWARZYSTWA NAUKOWEGO KATOLICKIEGO UNIWERSYTETU LUBELSKIEGO.
LINK DO KSIĘGARNI
Wszelkie materiały zamieszczone w niniejszym Portalu chronione są przepisami ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych. Materiały te mogą być wykorzystywane wyłącznie na postawie stosownych umów licencyjnych. Jakiekolwiek ich wykorzystywanie przez użytkowników Portalu, poza przewidzianymi przez przepisy prawa wyjątkami, w szczególności dozwolonym użytkiem osobistym, bez ważnej umowy licencyjnej jest zabronione.
