1860-02-08 1953-09-02
Pierwszy marszałek Senatu II RP
W Dębłowie Królewskim k. Gniezna 8 lutego 1860 r. urodził się Wojciech Trąmpczyński – prawnik, polityk związany z Narodową Demokracją, poseł na sejm pruski i do parlamentu niemieckiego, a w czasach II RP marszałek Sejmu i Senatu. Trąmpczyński pochodził z ziemiańskiej rodziny; uczęszczał do gimnazjum w Trzemesznie oraz do poznańskiej szkoły im. Marii Magdaleny, gdzie zdał maturę w 1877 r. Studiował prawo w Berlinie oraz we Wrocławiu, które ukończył, uzyskując w 1881 r. stopień doktora praw. We Wrocławiu również zdał w 1886 r. egzaminy państwowe. Następnie osiadł w Poznaniu, gdzie w latach 1886–1892 prowadził kancelarię adwokacką, a następnie notarialną.
Był to także czas, kiedy Trąmpczyński angażował się w walkę o polski charakter szkolnictwa – organizował m.in. prywatne nauczanie języka polskiego w Poznaniu. Był też autorem znanej broszury w języku polskim i niemieckim pt. „Prawo pozostanie zawsze prawem”. Trąmpczyński krytykował w niej ustawę wywłaszczającą Polaków, którą traktował jako sprzeczną z niemieckimi ustawami konstytucyjnymi.
W 1901 r. Wojciech Trąmpczyński został radnym Poznania, a w 1910 r. – posłem Sejmu Pruskiego. W następnym roku wszedł do Reichstagu, działając w Związku Ludowo-Narodowym. Angażował się ponadto w działalność polskiej konspiracji niepodległościowej oraz współpracował z Komitetem Narodowym Polskim w Paryżu. W listopadzie 1918 r. został przewodniczącym Rady Ludowej Poznania.
W czasie Powstania Wielkopolskiego Trąmpczyński został wybrany na prezesa Naczelnej Rady Ludowej, a następnie – na prezesa Prowincji i Regencji Poznańskiej. Jako były polski poseł do Reichstagu został dokooptowany do Sejmu Ustawodawczego i 14 lutego 1919 r. został wybrany na jego marszałka. W czasie wojny polsko-bolszewickiej w 1920 r. przewodniczył Obywatelskiemu Komitetowi Obrony Państwa. W 1922 r. Trąmpczyński został wybrany na senatora z listy Chrześcijańskiego Związku Jedności Narodowej.
„Wpierw musimy Państwu zapewnić byt, a potem dopiero możemy prowadzić wewnętrzne walki o to, jaka forma bytu jest najlepsza” – postulował Trąmpczyński w mowie sejmowej wygłoszonej 28 listopada 1922 r.
Po przewrocie majowym dokonanym przez Józefa Piłsudskiego w 1926 roku, Trąmpczyński jako marszałek Senatu przyczynił się do uspokojenia nastrojów politycznych w Wielkopolsce. W latach 1928–1935 Trąmpczyński ponownie został wybrany posłem z ramienia Związku Narodowego, później Stronnictwa Narodowego. Był m.in. członkiem Komisji Kontroli Długów Państwa. Dał się poznać jako krytyk polityki sanacyjnej.
Od 1929 r. został powołany przez Romana Dmowskiego do Wielkiej Rady Obozu Wielkiej Polski, jednak jego rola w tej organizacji nie była istotna. Po 1935 r. Trąmpczyński stopniowo wycofywał się z życia politycznego; zbliżył się do opozycji skupionej wokół Frontu Morges.
Po zakończeniu kampanii polskiej 1939 r. Trąmpczyński został wysiedlony z Poznania, a okupację spędził w Warszawie. Współpracował z delegatem Rządu RP na kraj Cyrylem Ratajskim, wspierał również Radę Główną Opiekuńczą. Po upadku Powstania Warszawskiego trafił do Milanówka.
Wiosną 1945 r. Trąmpczyński wrócił do Poznania, jednak nie prowadził już działalności publicznej. Zmarł 2 września 1953 r., został pochowany na miejscowym cmentarzu Jeżyckim. W październiku 1987 r. jego prochy ekshumowano i przeniesiono na Cmentarz Zasłużonych na Wzgórzu św. Wojciecha w Poznaniu.
Poseł do parlamentu Rzeszy w latach 1912–1918.
Poseł do sejmu pruskiego w latach 1910–1918.
Poseł na Sejm Ustawodawczy w latach 1919–1922, marszałek.
Poseł w latach 1928–1930; 1930–1935.
Senator w latach 1922–1927, marszałek.
Wszelkie materiały zamieszczone w niniejszym Portalu chronione są przepisami ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych. Materiały te mogą być wykorzystywane wyłącznie na postawie stosownych umów licencyjnych. Jakiekolwiek ich wykorzystywanie przez użytkowników Portalu, poza przewidzianymi przez przepisy prawa wyjątkami, w szczególności dozwolonym użytkiem osobistym, bez ważnej umowy licencyjnej jest zabronione.