1940-07-12     0000-00-00

Dziennik Polski

Wytrwajcie a zwyciężycie!

"Dziennik Polski" ukazał się po raz pierwszy 12 lipca 1940 roku, w niespełna miesiąc po pierwszym posiedzeniu polskiego rządu na uchodźstwie. Pierwszy numer zawierał na okładce wystąpienie prezydenta RP na uchodźstwie Władysława Raczkiewicza, który apelował: "gdzie żywie Polak tam polskie niezłomne serce bije nadzieją zwycięstwa. Wytrwajcie a zwyciężycie!".

Przez lata "Dziennik" był oficjalnym organem rządu londyńskiego, drukującym oświadczenia, wystąpienia i kluczowe informacje dotyczące prowadzonej polityki. Po wojnie gazeta zmieniła profil, skupiając się na życiu społeczno-kulturalnym emigracji wojennej oraz doniesieniach z Polski. W 1959 roku stworzono piątkowe wydanie weekendowe pod nazwą "Tydzień Polski".

"Dziennik Polski" wiernie relacjonował kolejne wydarzenia wojenne, stając się historyczną kroniką takich chociażby wydarzeń jak odkrycie grobów oficerów polskich pomordowanych w Katyniu w 1943 roku, śmierci gen. Sikorskiego czy konferencja w Teheranie, której postanowienia były wstępnym porozumieniem trzech mocarstw co do sprawy Polski, bez wiedzy Rządu RP w Londynie.

„Dziennik” informował o sprawach w okupowanej Polsce, przynosił wiadomości ze świata. Publikował bieżące informacje ułatwiające codzienne życie osiedlającym się tutaj Polakom, którzy w większości nie znali jeszcze języka angielskiego.

W końcu grudnia 1943 roku „Dziennik Polski” zostaje rozwiązany. W tym samym czasie ulega rozwiązaniu także „Dziennik Żołnierza” – gazeta wychodząca w Szkocji. Od 1 stycznia 1944 roku ukazuje się gazeta pod nowym tytułem „Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza”

Linia polityczna gazety była wypadkową sytuacji politycznej – podyktowała ją konieczność ustosunkowania się do postanowień jałtańskich i cofnięcia uznania Rządowi RP w Londynie, ustanowienia nowego podziału sił w Europie, w którym Polska stała się domeną Związku Sowieckiego. Miliony Polaków rozproszonych po całej Europie stanęło przed pytaniem: co dalej? Przed podobnym pytaniem stanął „Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza”, dotychczas oficjalna gazeta rządu. W nowej sytuacji podjęto decyzję o przekazaniu „Dziennikowi” jednorazowego funduszu na dalsze wydawanie pisma. Pieniądze na dalsze utrzymanie gazety przekazano radzie powierniczej „Dziennika”.

Po zakończeniu wojny dla „Dziennika” rozpoczął się nowy okres. Zmieniła się treść gazety, która do tej pory zajmowała się przede wszystkim polityką. Została zorganizowana sieć korespondentów terenowych, którzy dostarczali wiadomości z wydarzeń w ich miejscach zamieszkania i okolicy. W okresie powojennym gazeta wydawana była w nakładzie sięgającym 30 tys egz., dzięki któremu codzienne pismo wydawane w Londynie mogło dotrzeć do wszystkich większych skupisk Polaków w Wielkiej Brytanii i poza nią. „Dziennik” prenumerowano na wszystkich kontynentach. Rola gazety mogła być spełniana dzięki znakomitym autorom, którzy przez lata skupiali się wokół niej. Popularność gazety wpłynęła na podjęcie decyzji w 1959 roku o wydaniu społeczno-kulturalnego „Tygodnia Polskiego”.

Dziennik stał się kroniką życia Polaków w Wielkiej Brytanii, wiele miejsca zajmowało w nim życie społeczne i kulturalne emigracji wojennej. Mimo to gazeta nie pisała wyłącznie o własnych emigracyjnych sprawach. Bodźcem były wydarzenia w kraju. Dzięki „Dziennikowi” czytelnikowi polskiemu wiadomo było o protestach robotniczych w 1956 roku, wystąpieniach studenckich z 1968 roku, wydarzeniach na wybrzeżu w 1970 roku, czerwcu’76. czy wreszcie o powstaniu ruchu solidarnościowego w latach osiemdziesiątych prowadzącego do upadku rządu komunistycznego w Polsce.

Po upadku komunizmu, kiedy zakończył się etos niepodległościowy, a w konsekwencji emigracja polityczna przestała istnieć „Dziennik Polski” przeistoczył się bardziej w gazetę informacyjną, polonijną, nadal jednak pozostaje głęboko zaangażowany w sprawy polskie – krajowe.

Od wejścia Polski do Unii Europejskiej i nowej fali emigracji gazeta borykała się z problemami finansowymi, ocierając się o bankructwo i likwidację w 2005 roku po serii nierentownych przedsięwzięć mających dostosować "Dziennik Polski" do nowych realiów. W ostatnich latach pismo musiało mierzyć się z konkurencją rozdawanych w sieciach handlowych bezpłatnych magazynów kolorowych oraz serwisów internetowych, co spowodowało dalszy spadek sprzedaży.

Po 75 latach istnienia najstarsza gazeta polskiej emigracji w Wielkiej Brytanii "Dziennik Polski" przeszła na tygodniowy cykl wydawniczy, pozostając tylko przy weekendowym wydaniu pod nazwą "Tydzień Polski". Wychodzi w nakładzie 10 000 egzemplarzy, z czego znaczna część trafia do prenumeratorów. Gazeta kosztuje 1,50 funta i jest dostępna w kilkuset sklepach na terenie Wielkiej Brytanii.