ODCINEK 6 P jak PRACA dr hab. Lech Giemza profesor KUL
POSŁUCHAJ
DO POBRANIA
KONSPEKT I SPIS LEKTUR
- Część wprowadzająca definicyjno-wyjaśniająca czym jest zjawisko pracy:
np. jest to stosunek prawny między pracownikiem a pracodawcą.
W jego ramach pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę;
także: miara wysiłku włożonego przez człowieka w wytworzenie danego dobra;
świadoma czynność polegająca na wkładanym wysiłku (działalność lub oddziaływanie) człowieka w celu osiągnięcia założonego przez niego celu;
czynności umysłowe i fizyczne podejmowane dla realizacji zamierzonego celu.
Poprzez działalność pracy człowiek tworzy wartość ekonomiczną w postaci towarów i usług.
W pracy mogą być też zastosowane czynności lub właściwości zwierząt, maszyn, narzędzi;
Praca, jako zamierzona aktywność mająca na celu stworzenie niezbędnych dóbr, jest stałym towarzyszem ludzkości od czasów prehistorycznych. Nic więc dziwnego, że znalazło odzwierciedlenie w różnych motywach literackich. Motyw pracy w literaturze stanowi istotny element, który pojawia się w dziełach różnych epok. Praca u podstaw była często ukazywana jako ważny element w życiu bohaterów literackich. Praca zarobkowa i praca organiczna stanowią istotny element życia człowieka, a przedstawienie tego motywu pozwala na głębsze zrozumienie wartości ludzkiej pracy oraz jej wpływu na jednostkę i społeczeństwo. Motyw pracy w literaturze pojawia się jako istotny element życiowej codzienności, a jego poświęcenie jest często obrazem oddania i poświęcenia bohaterów literackich.
Współcześnie literatura odnosi się do pracy w różnych kontekstach społeczno-kulturowych, co przekłada się na bogactwo literackich przedstawień pracy. Temat pracy organicznej, czyli pracy na roli, oraz pracy zarobkowej są obecne w wielu dziełach literackich, co pozwala na lepsze zrozumienie różnych aspektów pracy w literaturze. Literacki motyw pracy jest zatem niezwykle wszechstronny i pojawia się w wielu kontekstach z różnych epok.
- opisywanie kategorii pracy w literaturze poprzez odniesienie do autorów, tekstów, cytatów:
Mit o Syzyfie
W Mitologii praca miała różny status, Sumerowie wierzyli, że bogowie stworzyli ludzi, aby ci zajmowali się konstruowaniem systemów irygacyjnych i troszczyli się o ziemię. Praca stanowiła zatem sens życia ludzkości, a nawet po śmierci służyła nieśmiertelnym bóstwom. Najsłynniejszą spośród mitologicznych prac stała się kara Syzyfa. Mit o Syzyfie przedstawia historię Syzyfa, który w pocie czoła musiał wtaczać na górę ciężki głaz, który przed samym dotarciem do celu wyślizgiwał mu się z rąk. Powtarzało się to w nieskończoność, czyli podczas każdej próby Syzyfa dotarcia na szczyt.
Jego trud można uznać za zupełnie pozbawiony sensu, bezwartościowy, i niezmiernie żmudny. Ta praca nie przynosi żadnych korzyści ani nie jest źródłem satysfakcji. Mityczny bohater nie jest w stanie widzieć rezultatów swojej ciężkiej pracy, pomimo że nieustannie się nią trudzi, poświęcając wszystkie siły. Jego wysiłki są jednak zupełnie daremne. Z tego powodu utrzymuje się do dzisiaj frazeologiczne powiązanie z syzyfową pracą, określające pracę jako daremną, nieskuteczną i bezowocną, choć jednocześnie wyczerpującą i wymagającą, stanowiącą czynnik destrukcyjny dla człowieka.
Biblia
Biblia często porusza tematykę pracy fizycznej, takiej jak praca rolnika, pasterza, rzemieślnika, robotnika, praca najemna i niewolnicza. Biblia zawsze wyraża szacunek dla pracy (nawet sam Bóg, zgodnie z Księgą Rodzaju, pracował, tworząc świat, a jego wysiłek rozciągnął się na sześć dni, po których nadszedł czas odpoczynku). Praca jest przedstawiana jako naturalna aktywność ludzka. Stary Testament przedstawia pracę jako jedną z konsekwencji grzechu pierworodnego. Po wygnaniu pierwszych ludzi z ogrodu Eden, ziemia przestaje im rodzić plony.
W Nowym Testamencie Święty Paweł, działając jako wzór dla chrześcijan, wykazywał się aktywnością fizyczną, włączając w to tworzenie namiotów, garbowanie skór, aby zdobyć środki do życia i szerzenie Ewangelii. Uznawał pracę za istotny element życia chrześcijanina, podkreślając, że jej owoce należy dzielić z innymi ludźmi. W Drugim Liście do Tesaloniczan św. Paweł jednoznacznie stwierdził: „Kto nie chce pracować, niech też nie je!”.
Jan Kochanowski - Pieśń świętojańska o Sobótce
„Pieśń Świętojańska o Sobótce” Jana Kochanowskiego to zbiór dwunastu pieśni, z których każda prezentuje wiejskie życie poprzez pryzmat różnych postaci, ukazując je w wyidealizowany sposób. Jednym z kluczowych motywów jest poświęcenie całych dni mieszkańców wsi na prace gospodarcze i polowe. Praca wiejska to harmonijne współdziałanie ze zwierzętami, traktowanymi przez ludzi z szacunkiem. Pasterze wypełniają codzienne obowiązki radośnie śpiewając. Praca daje wewnętrzną satysfakcję i radość, odbywając się w zgodzie z naturą, rodziną oraz Bogiem. To nie tylko sposób na zdobycie pożywienia, lecz również źródło spełnienia i satysfakcji.
Najbardziej rozbudowaną wizję wiejskiej pracy prezentuje Panna XII, śpiewając ostatnią pieśń z cyklu. Przedstawia ona idylliczną wizję życia na wsi, gdzie ludzie z poszanowaniem obchodzą się ze swoim dobytkiem, a natura wynagradza ich opiekę bogatymi plonami. Panna XII podkreśla, że praca wiejska jest spokojna, umożliwiając normalne życie i nieujmująca człowieka, w przeciwieństwie do wielu innych zajęć. Pracowity gospodarz zajmuje się rybołówstwem, pracą polową, siewem i opieką nad zwierzętami, natomiast gospodyni prowadzi dom, wspiera męża i wychowuje wnuka. Wszyscy zdają się świadomi swoich obowiązków, wywiązując się z nich z należytą starannością.
- Cyprian Kamil Norwid – „Promethidion. Rzecz w dwóch dialogach z epilogiem”
– poemat, traktat dydaktyczny Cypriana Kamila Norwida pisany wierszem.
Praca w myśli Norwida ma wartość niezwykłą jako powołanie przez Stwórcę do kontynuacji
dzieła stworzenia w przestrzeni prawdy dobra i piękna. Praca jest wartością duchową; cytat:
„Bo nie jest światło, by pod korcem stało,
Ani sól ziemi do przypraw kuchennych,
Bo piękno na to jest, by zachwycało
Do pracy, praca, by się zmartwychwstało”
PRACA
«Pracować musisz», głos ogromny woła,
Nie z potem dłoni twej lub twego grzbietu,
(Bo prac początek, doprawdy, jest nie tu)
«Pracować musisz z potem twego czoła!»
— Bądź sobie, jak tam chcesz, realnym człekiem,
Nic nie poradzisz! twoje każde dzieło,
Choćby się z cudów Herkulejskich wszczęło,
Niedopełnionym będzie i kalekiem;
Pokąd pojęcie pracy, korzeń jeden,
Nie trwa, dopóty wszystkie tracą zgoła,
Głos brzmi w twej piersi: «postradałem Eden!»
Głos brzmi nad tobą: «pracuj z potem czoła».
Ekonomistów zbierz wszystkich i nagle
Spytaj ich, co jest pracy abecadłem?
Zacząć mam z czego? gdy na skałę wpadłem
Lub wiatr mię zdradził, zerwawszy pierw żagle,
Od czegóż zacząć? czy od dłoni potu?
Od ramion potu? … gdy brak i narzędzi!…
Gdy otchłań wkoło, a ty — na krawędzi…
- Bolesław Prus- „Lalka”
– Wokulski – dlaczego ryzykuje życie, może stracić majątek;
Stanisław Wokulski szczególnym szacunkiem otaczał pracę. Praca przez długie lata stanowiła istotę jego życia. Dzięki właściwemu stosunkowi do niej szybko dorobił się znacznego majątku i ze skromnego sklepikarza stał się poważnym handlowcem.
Wokulski szanował nie tylko pracę, ale także innych ludzi. Czynnie realizował hasło pracy u podstaw pochylając się nad losem biedoty z Powiśla. Bohater zdawał sobie sprawę z tego, że pracuje nie tylko dla siebie, ale z efektów jego pracy korzystają także inni, również ci z nizin społecznych. Dlatego nie szczędził sił ani środków, gdy miał okazję pomóc uważał to za naturalny odruch i cieszył się szczęściem innych, nie patrząc na własną korzyść;
W „Lalce” Bolesława Prusa motyw pracy u podstaw i pracy organicznej stanowi istotny element ukazujący społeczne i ekonomiczne realia ówczesnej Polski, rzucając światło na relacje między klasami społecznymi. W tej powieści pozytywista ukazuje pracę zgodną z ideałami pozytywistycznymi, przedstawiając ją jako źródło dobrobytu oraz rozwoju osobistego człowieka. Ludzie pracowici i zdolni do podejmowania trudu w dążeniu do zamierzonych celów są tu wyraźnie wychwalani, w przeciwieństwie do arystokratów, dla których praca jest uznawana za hańbiącą.
W oczach arystokracji majątek Stanisława Wokulskiego budził zawiść, ponieważ nie tylko przekraczał granice ich własnych posiadłości, ale także stanowił wyraz jego niekonwencjonalnego sukcesu, który nie zależał od tradycyjnych przywilejów czy rodowodu. Jego zdolność do awansu społecznego i gromadzenia bogactwa, oparta na pracowitości i przedsiębiorczości, stanowiła wyzwanie dla ustalonych hierarchii społecznych. Wokulski, będąc nie tylko nowym uczestnikiem tego zamkniętego świata, ale także odnoszącym sukcesy w nim dzięki własnym siłom, budził niechęć elit, które przywiązane były do utrzymania swojej pozycji społecznej wyłącznie na podstawie dziedziczonego statusu społecznego.
Kupiec również zauważa, że wykorzystanie majątków arystokratów do stworzenia miejsc pracy może pomóc wydobyć rzesze biedoty ze skrajnej nędzy. Jednak żadne rozdawnictwo czy kwesty nie będą w stanie tego osiągnąć. Jedynie dzięki pracy, z której można godnie żyć, można nadać człowiekowi godność i wolność od biedy. Sam Wokulski potwierdza prawdziwość tej tezy, pomagając między innymi furmanowi Wysockiemu, Mariannie czy Węgielkowi poprzez znalezienie dla nich zatrudnienia.
Władysław Reymont - Chłopi
Motyw pracy pojawia się w powieści „Chłopi” Reymonta, gdzie autor przedstawia obraz prac polowych we wsi Lipce. Stosunek do pracy umożliwia kształtowanie autorytetu w społeczności lokalnej, jak pokazują przykłady Hanki i Szymona. Hanka, dzięki efektywnemu zarządzaniu, zdobyła uznanie wśród młodego Boryny, a Szymon, mimo wcześniejszego wydziedziczenia przez rodzinę, stał się szanowanym autorytetem w Lipcach dzięki swemu trudowi i zaangażowaniu w pracę.
Rytm pracy wyznacza natura, z każdą porą roku związane są inne prace. W okresie jesieni rolnicy stają przed największymi obowiązkami, podczas gdy zima przynosi im znacznie mniej pracy. Praca na roli jest dla nich obowiązkiem, bez którego nie wyobrażają sobie codziennego życia. Czynności te pozwalają im pielęgnować to, co dla nich najważniejsze, czyli ziemię. Doskonale oddaje to scena śmierci Macieja Boryny. Mężczyzna wychodzi na pole, by po raz ostatni posiać je zgodnie z praktyką, którą pielęgnował przez całe swoje życie. Ostatni oddech wydaje na ziemi, którą pielęgnował.
Stefan Żeromski - Ludzie bezdomni
Motyw pracy stanowi istotny element powieści „Ludzie bezdomni”, ukazując historię Tomasza Judyma – lekarza, który traktuje swe obowiązki jako misję życiową, nie jedynie zawodową. Główny bohater powieści Stefana Żeromskiego oddaje się pracy całkowicie, kierując się bezinteresowną chęcią pomocy innym, zwłaszcza tym najbardziej potrzebującym. Z myślą o nich rezygnuje nawet z osobistego szczęścia, odrzucając Joasię, choć marzył o założeniu rodziny i związaniu się na stałe z ukochaną. Zarobek i uznanie wśród lekarzy są dla niego nieistotne, co widać w bezkompromisowym wystąpieniu u doktora Czernisza czy w pracy w Cisach, gdzie z determinacją chce zasypać stawy będące źródłem zarazy.
Poprzez zaangażowanie w codzienną pracę Tomasz Judym staje się dla czytelników prawdziwym bohaterem, który poprzez swoją oddaną służbę pomaga innym. Angażując się w swoją misję, niesie pomoc potrzebującym, co czyni go postacią pozytywną i godną naśladowania. Pomimo ogromnego poświęcenia wobec pracy, traci on osobiste szczęście i satysfakcję. Praca pozbawia go szans na spełnienie, ponieważ skupia się tylko na niej, zaniedbując inne wartości i ideały. Takie podejście do pracy wynika z trudnych przeżyć dzieciństwa i idealistycznego charakteru Judyma. Nie pracuje on dla własnego spełnienia czy zdobywania zasobów, ale dla spłacenia długu wobec społeczeństwa i bezinteresownej pomocy innym, co uniemożliwia mu osiągnięcie osobistego szczęścia.
- Eliza Orzeszkowa - „Nad Niemnem”
– zjednoczenie z ziemią pracą, bohater,
Praca to jeden z centralnych motywów w powieści Elizy Orzeszkowej „Nad Niemnem”.
Pisarka, w zgodzie z postulatami pozytywistów, przedstawia ją jako jedną z najważniejszych wartości,
Jednym z głównych haseł pozytywizmu był utylitaryzm, postrzegany w kategoriach etycznych jako najwyższe dobro i nadrzędny cel moralnego postępowania każdego człowieka. Nic więc dziwnego, że Orzeszkowa przedstawiła w swym dziele "Nad Niemnem" apoteozę pracy, którą idealizowała, mitologizowała, niemal ubóstwiła. Z pracy autorka uczyniła główną wartość powieści, pełni ona jedno z ważniejszych kryteriów oceniania postaci. Orzeszkowa opisuje Bohatyrowiczów jako uśmiechniętych, radosnych, zadowolonych z życia ludzi, chociaż ich trud jest niezwykle wyczerpujący. Robotnicy są porównani do mrówek, stąpających po "złotym fundamencie", po ziemi pełnej dostatku i urodzaju. W opisach żniw autorka często używa koloru złotego i żółtego, symbolizują one boskość, złote są łany zbóż, czy ścierniska. Ludzie widziani sponad chmur wyglądają jak rzeźbiarze, którzy zdobią ziemię. Pracownicy są twórcami, tworzą coś wyjątkowego, niesamowitego. Żyją oni w całkowitej zgodzie z naturą, pomagają Stwórcy, by ziemia była piękna i bogata. Praca wymaga wiele siły i energii, jest bardzo ciężka "Ulewą żaru błękitna kopuła oblewała ich zgięte plecy". Trud jednak nie jest w stanie zniechęcić kochających ziemię robotników. Czerpią oni wielką satysfakcję ze swojej pracy, są szczęśliwi, daje im ona możliwość spełnienia się. Chociaż ludzie ci wyglądają jak "przyziemne robaki", są twórcami wielkiego dzieła.
Powieść Elizy Orzeszkowej napisana w epoce pozytywizmu, zawiera w sobie główne postulaty epoki. Widoczna jest "praca u podstaw", czyli praca na rzecz ludu, troska o rozwój kraju, pragnienie poprawy bytu, walki z nędzą i zacofaniem. Pozytywiści chcieli naprawić szkolnictwo i stosunki społeczne na wsi. Interesowali się tym Witold i Benedykt Korczyńscy. Powieść wiele mówi o użyteczności jednostki dla społeczeństwa i kraju, trosce o polską ziemię, o postulacie pracy.
„Za pługiem (...) szedł wysoki i zgrabny człowiek, (...) Szedł prosto, równym krokiem, bez żadnego widocznego wysilenia; lejce z grubego sznura mocno ze sobą połączone i wzdłuż boków końskich wyprężone, poniżej ramion opasywały mu plecy. Idąc, wygwizdywał trzecią już strofę piosenki.” Praca jest dla niego treścią życia i powodem do radości. Bezczynność postrzega jako przyczynę smutku i niezadowolenia: „ (...) Najgorsza to rzecz, kiedy człowiek nic nie robi, a tylko o swoich biedach myśli!...”
[...]
„Cała ludność okolicy jednocześnie miała wylec w pole, dla każdego było więc to wystąpienie publiczne, o którego przystojność, a nawet i niejaką wykwintność niezmiernie dbano. Kobiety dłużej niż zwykle przesiadywały nad brzegiem rzeki stukami pralników napełniając powietrze, a pranie to jeszcze poprawiały w domu dopóty, dopóki koszulom mężów i braci nie nadały prawie olśniewającej białości. Otwierały one skrzynie i wydobywały z nich najnowsze i z najlepszym smakiem na domowych krosnach z lnu i wełny wytkane spódnice.”
Gustaw Herling-Grudziński - Inny świat
„Inny świat” to wspomnienia autora z okresu spędzonego w łagrze w Jerczewie. Ukazują druzgocące zarzuty wobec systemu komunistycznego – systemu stworzonego rzekomo dla uwolnienia ludzi od pracy. Gruziński został schwytany przez NKWD podczas przekraczania granicy polsko-litewskiej i po długiej podróży przez radzieckie ośrodki penitencjarne umieszczony w Jerczewie pod Archangielskiem. W rezultacie miał okazję poznać od środka zasady rządzące życiem obozowym oraz własnymi oczami dostrzec, w jaki sposób wpływają one na osadzonych. Dużo miejsca w swoim dziele poświęca problematyce łamania – porzucenia moralnych zasad rządzących światem zewnętrznym na rzecz maksymalizacji własnych szans na przetrwanie w łagrze.
Innym istotnym elementem jest przedstawienie i charakter pracy w łagrze, uznanej za narzędzie ludobójstwa i środek do wyniszczenia osadzonych. Wszystkie elementy organizacji systemu są tak zaplanowane, aby maksymalnie niszczyć więźniów zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Uzależnienie racji żywieniowych od narzuconych norm, fizyczne obciążenia pracy oraz warunki jej wykonywania prowadzą stopniowo do złagodzenia i wyniszczenia. Praca dzieli osadzonych zamiast ich łączyć, co oznacza, że bolszewicy zniekształcili jej pierwotne znaczenie, czyniąc ją kolejnym środkiem niszczącym człowieka.
- Adam Zagajewski „Filozofowie” cytat:
Przestańcie nas oszukiwać filozofowie
praca nie jest radością człowiek nie jest najwyższym celem
praca jest potem śmiertelnym Boże kiedy wracam do domu
chciałabym spać lecz sen jest tylko pasem transmisyjnym
który podaje mnie następnemu dniu a słońce to fałszywa
moneta rano rozdziera moje powieki zrośnięte jak przed
narodzinami moje ręce to dwoje gastarbeiterów i nawet
łzy nie należą do mnie biorą udział w życiu publicznym
jak mówcy ze spierzchniętymi wargami i sercem które
zrosło się z mózgiem
Praca nie jest radością lecz bólem nieuleczalnym
jak choroba otwartego sumienia jak nowe osiedla
przez które w wysokich skórzanych butach
przechodzi obywatel wiatr
Adam Zagajewski wraz z Julianem Kornhauserem był współautorem manifestu ideowo-artystycznego formacji poetyckiej Nowa Fala, który wyłożyli w książce "Świat nie przedstawiony" (1974). Pisali m.in., że "rozpoznanie rzeczywistości nie jest jedynym zadaniem kultury, ale spełnienie tego obowiązku jest warunkiem społecznym funkcjonowania tej kultury jako całości". Młodzi poeci apelowali o powrót do realizmu i rezygnację z rozbudowanej metaforyki a także hermetyczności poezji.
Zagajewski o swojej twórczości "Nigdy nie będę kimś, kto pisze wyłącznie o śpiewie ptaków, chociaż śpiew ptaków bardzo podziwiam, ale nie do tego stopnia, żeby usunąć się ze świata historycznego, bo świat historyczny jest też pasjonujący. To, co mnie naprawdę interesuje, to splecenie świata historycznego ze światem kosmicznym, tym nieruchomym, czy raczej: ruchomym, ale w zupełnie innym rytmie. Nigdy nie będę wiedział, jak te światy ze sobą współistnieją. One walczą ze sobą i uzupełniają się - i to dopiero jest warte refleksji"
- podsumowanie odcinka przez eksperta.
NAWIĄZANIE DO UTWORÓW LITERACKICH
Bolesław Prus „Lalka”
Cyprian Kamil Norwid – „Promethidion. Rzecz w dwóch dialogach z epilogiem”
Eliza Orzeszkowa „Nad Niemnem”
Adam Zagajewski „Filozofowie”
ALFABET - ODCINKI
Przyjaźń Porażka Mądrość Tęsknota Liberalizm Laicyzm Uprzejmość Fantastyka Groteska Ekscentryzm Kontrkultura Romantyzm Życie Prawda Natura Cuda Prowincja - ujęcie drugie Historia Miasto Bieda Prowincja - ujęcie pierwsze Światło Modlitwa Piękno Tłum Starość Małżeństwo Jaźń Niewiara Ciało Sztuka Rytuał Świętość Samotność Humor Dzieciństwo bezczelność Śmierć Ironia Codzienność Patos Tragizm Ideologia CYNIZM OBOJĘTNOŚĆ UWAŻNOŚĆ Ojczyzna OJCOSTWO Dzikość Nienawiść Gościnność NADZIEJA DIALOG AMBICJA miłosierdzie dewocja wstyd gniew praca zabawa szczęście melancholia rozpacz głupota
STRONA GŁÓWNA ALFABETU LITERATURY POLSKIEJ
WIĘCEJ O PROJEKCIE
ALFABET, czyli...
Po dzieła literatury polskiej sięgać można z wielu powodów – obowiązku szkolnego, pasji czytelniczej, kontemplacji piękna wyrażonego w sztuce. Jednym z powodów zainteresowania może być próba znalezienia odpowiedzi na pytania odwiecznie i uniwersalnie ważne – czym są i jak mogą realizować się idee z którymi obcujemy na co dzień, stanowiące element naszych moralnych wyborów. Altruizm, bohaterstwo, cnota… układają się w alfabet wartości.
W tym aspekcie w polskiej literaturze możemy znaleźć różnorodność interpretacji, historycznych odniesień i form wyrazu, które świadczą o bogactwie rodzimej kultury budującej w ciągu wieków naszą narodową tożsamość, jej odniesień do światowego dorobku cywilizacyjnego, a w nim twórczego dyskursu, którego zawsze byliśmy aktywnym uczestnikiem. Inspiracja płynąca z literackich wzorców daje bezpośredni emocjonalny impuls do osobistej refleksji odbiorcy, systematyzuje wiedzę o historii idei, procesach kulturowych i pozwala zrozumieć zjawiska historyczne, których emanacją są literackie dzieła. Polska twórczość literacka daje cały wachlarz odpowiedzi na nurtujące nas dylematy zarówno moralne jak związane z narodową tożsamością. Pozostaje jednak pytanie, gdzie ich szukać?
WYKORZYSTANIE MATERIAŁÓW
Projekt „Alfabet literatury Polskiej” zakładając synkretyczną prezentację w twórczości polskich pisarzy ważnych dla każdego z nas idei, odpowiada na to pytanie w przystępnej i atrakcyjnej formie. Stanowi swoisty drogowskaz w świecie pełnym informacyjnego chaosu i wątpliwych ideałów. Naukowcy, literaturoznawcy, przedstawiciele środowisk akademickich zgodnie z przyjętym porządkiem alfabetycznym, prezentują odbiorcom projektu przekrojową panoramę dzieł literackich, w których podejmuje się tematykę idei i zjawisk z nimi związanych.
Projekt adresowany jest do wszystkich grup wiekowych, ze szczególnym akcentem na młodzież uczącą się, dzięki czemu stanowi materiał uzupełniający programy kształcenia w zakresie języka i literatury polskiej. W zamyśle przeznaczony jest w równej mierze dla odbiorców w Polsce, jak też Polonii i Polaków poza granicami kraju.
CELE PROJEKTU
Cele projektu "Alfabet literatury polskiej" to:
- Popularyzacja i upowszechnienie dorobku polskiej literatury w ujęciu odpowiadającym współczesnym trendom cywilizacyjnym koncentrującym się na pojęciach – ideach, aktualnych w bieżącym dyskursie kulturowym – w Polsce i za granicą, w środowiskach polskich i polonijnych oraz środowiskach autochtonicznych miejsc zamieszkania naszych rodaków.
- Zainteresowanie polskiej młodzieży w kraju i za granicą polską kulturą wyrażoną w rodzimych dziełach literackich, odpowiadającą na uniwersalne pytania jakie stawia sobie dorastające pokolenie.
Tym samym dostarczenie argumentów w potencjalnej dyskusji o wartości polskiej kultury. - Budowanie tożsamości i dumy narodowej poprzez wskazanie i omówienie literackich źródeł specyficznie polskich, a zarazem uniwersalnie ważnych, bo osadzonych w globalnym dorobku cywilizacyjnym.
- Dostarczenie materiałów uzupełniających proces kształcenia w zakresie literatury i języka polskiego dla szkół i ośrodków edukacyjnych w kraju i za granicą
- Popularyzacja czytelnictwa w języku polskim i nauki języka
- Pobudzenie dyskusji nad polskim dorobkiem literackim w aspekcie historii idei
ODBIORCA PROJEKTU
Grupę docelową stanowią:
- Polonia i Polacy poza granicami kraju – w szczególności polskie szkoły, ośrodki kultury polskiej, organizacje polskie i polonijne na obczyźnie
- Polacy w kraju – w szczególności młodzież kształcąca się na poziomie średnim i wyższym, jako materiał uzupełniający do zajęć z literatury i języka polskiego
- Ośrodki naukowe i badawcze w Polsce i za granicą zajmujące się literaturą polską (listy dialogowe w językach obcych umożliwią zrozumienie obcokrajowcom)
- Instytucje rządowe w gestii których leży upowszechnianie polskiej kultury i dziedzictwa narodowego oraz oświata polska
- Instytucje pozarządowe zainteresowane tematyką projektu
ALFABET JĘZYKA POLSKIEGO
Projekt dofinansowany przez Instytut Rozwoju Języka Polskiego
ze środków Ministra Edukacji Narodowej
Publikacja wyraża jedynie poglądy autora/ów i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem IRJP ani MEN